ព្រះគម្ពីរលូកា ២៣:៤៤-៥៦

^៤៤ពេលនោះ ប្រហែលជាថ្ងៃត្រង់ហើយ ស្រាប់តែកើតមានងងឹត នៅគ្របពេញលើផែនដី ដរាបដល់ម៉ោង៣រសៀល ^៤៥ថ្ងៃត្រឡប់ទៅជាងងឹត ហើយវាំង‌ននក្នុងព្រះ‌វិហារ ក៏រហែកចំពាក់កណ្តាល ^៤៦នោះព្រះ‌យេស៊ូវស្រែកឡើងជាខ្លាំងថា ឱព្រះវរ‌បិតាអើយ ទូលបង្គំសូមប្រគល់វិញ្ញាណដល់ព្រះ‌ហស្តទ្រង់វិញ កាលមានបន្ទូលពាក្យទាំងនេះរួចហើយ នោះទ្រង់ផុតដង្ហើមទៅ។ ^៤៧កាលមេទ័ពបានឃើញការដែលកើតមក នោះក៏ពោលសរសើរដល់ព្រះ ហើយថា មនុស្សនេះសុចរិតពិតមែន ^៤៨ឯបណ្តាមនុស្សទាំងហ្វូង ដែលប្រជុំគ្នាមើលការនោះ កាលគេបានឃើញការដែលកើតឡើងដូច្នោះ ក៏វិលទៅវិញទាំងគក់ដើមទ្រូងបណ្តើរ ^៤៩ឯពួកអ្នកដែលស្គាល់ទ្រង់ នឹងពួកស្រីៗដែលតាមទ្រង់មកពីស្រុកកាលី‌ឡេ គេក៏ឈរមើលពីចំងាយ។ ^៥០ហើយមើល មានមនុស្សម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូសែប ជាពួកក្រុម‌ជំនុំ ជាមនុស្សល្អ ត្រឹម‌ត្រូវ សុចរិត ^៥១(លោកនេះមិនបានចូលដៃ ចូលគំនិត ជាមួយនឹងគេទេ) លោកនៅឯអើរី‌ម៉ាថេ ជាភូមិសាសន៍យូដា ហើយក៏រង់‌ចាំនគរព្រះដែរ ^៥២លោកទៅឯលោកពីឡាត់ ដើម្បីនឹងសូមព្រះ‌សពព្រះ‌យេស៊ូវ ^៥៣កាលបានយកព្រះ‌សពចុះមកហើយ នោះក៏រុំនឹងសំពត់ទេស‌ឯក នាំទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរដាប់ក្នុងថ្ម ដែលមិនទាន់មានបញ្ចុះខ្មោចណានៅឡើយ ^៥៤ថ្ងៃនោះជាថ្ងៃរៀបចំ ហៀបនឹងចូលថ្ងៃឈប់សំរាកហើយ។ ^៥៥ឯពួកស្រីៗ ដែលមកពីស្រុកកាលី‌ឡេជាមួយនឹងទ្រង់ គេក៏តាមទៅឃើញផ្នូរ នឹងសណ្ឋានដែលគេបញ្ចុះព្រះ‌សពទ្រង់ដែរ ^៥៦រួចគេវិលទៅវិញ រៀបគ្រឿងក្រអូប នឹងប្រេងអប់ តែគេឈប់នៅថ្ងៃឈប់សំរាក តាមបញ្ញត្តសិន។

ព្រះគម្ពីរ លូកា ២៣:៤៤-៥៦