ព្រះគម្ពីរលូកា ១១:១៤-២៨

^១៤គ្រានោះ ទ្រង់កំពុងតែដេញអារក្សគពីមនុស្សម្នាក់ កាលវាបានចេញទៅបាត់ហើយ នោះមនុស្សគក៏និយាយឡើងបាន ហើយបណ្តាមនុស្សគេកើតមានសេចក្ដីអស្ចារ្យ ^១៥តែខ្លះនិយាយថា អ្នកនេះដេញអារក្សដោយ‌សារតែបេល‌សេប៊ូល ជាមេអារក្សទេ ^១៦អ្នកខ្លះទៀតល្បងទ្រង់ ដោយសូមទីសំគាល់១មកពីលើមេឃ ^១៧តែទ្រង់ជ្រាបគំនិតគេ ក៏មានបន្ទូលថា អស់ទាំងនគរណាដែលបែក‌ខ្ញែកទាស់តែគ្នាឯង នោះនឹងត្រូវវិនាសទៅ ហើយផ្ទះណាដែលទាស់‌ទែងគ្នាឯង នោះនឹងត្រូវរលំទៅជាមិនខាន ^១៨បើសាតាំងបែកទាស់គ្នាវាហើយ នោះធ្វើដូចម្តេចឲ្យនគរវានៅស្ថិត‌ស្ថេរបាន នេះព្រោះដ្បិតអ្នករាល់គ្នាថា ខ្ញុំដេញអារក្ស ដោយអាងបេល‌សេប៊ូល ^១៩បើសិនជាខ្ញុំដេញអារក្ស ដោយអាងបេល‌សេប៊ូលមែន នោះតើកូនចៅអ្នករាល់គ្នាដេញវា ដោយ‌សារអ្វីវិញ ដូច្នេះ វារាល់គ្នានឹងធ្វើជាចៅ‌ក្រមជំនុំជំរះអ្នករាល់គ្នាហើយ ^២០ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំដេញអារក្ស ដោយ‌សារអង្គុលីព្រះ‌ហស្តនៃព្រះវិញ នោះច្បាស់ជានគរព្រះបានមកដល់អ្នករាល់គ្នាហើយ ^២១កាលណាមនុស្សខ្លាំងពូកែកាន់គ្រឿងអាវុធ ប្រុងប្រៀបនឹងការ‌ពារផ្ទះរបស់ខ្លួន នោះទ្រព្យសម្បត្តិក៏បានគង់វង់នៅ ^២២តែបើមានមនុស្សខ្លាំងជាង មកបង្គ្របឲ្យឈ្នះគាត់កាលណា នោះក៏ដណ្តើមយកអស់ទាំងគ្រឿងអាវុធ ដែលគាត់ទុកចិត្តនោះចេញ រួចប្លន់យករបឹបទៅចែកគ្នាវិញ ^២៣អ្នកណាដែលមិននៅខាងខ្ញុំ អ្នកនោះគឺទាស់នឹងខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលមិនប្រមូលមកខាងខ្ញុំ អ្នកនោះឈ្មោះថាជាអ្នកកំចាត់‌កំចាយវិញ ^២៤កាលណាអារក្ស‌អសោចិ៍បានចេញពីមនុស្សណា នោះវាដើរកាត់កន្លែងហួត‌ហែង ទៅរកទីឈប់សំរាក តែដោយរកមិនបានសោះ បានជាវាគិតថា អញនឹងត្រឡប់ទៅឯផ្ទះអញវិញ ដែលទើបនឹងចេញមកនោះ ^២៥រួចកាលណាវាមកដល់ ឃើញផ្ទះបោសស្អាត ហើយបានតុប‌តែងយ៉ាងល្អ ^២៦នោះវាក៏ចេញទៅនាំយកអារក្ស៧ទៀត ដែលកាចៗជាងវា ចូលទៅនៅទីនោះផង ហើយសណ្ឋានក្រោយរបស់មនុស្សនោះក៏រឹង‌រឹត‌តែអាក្រក់ជាងមុនទៅទៀត។ ^២៧កាលទ្រង់កំពុងតែមានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះនៅឡើយ នោះមានស្ត្រីម្នាក់ស្រែកឡើង ពីក្នុងហ្វូងមនុស្សថា មានពរហើយ ផ្ទៃណាដែលបានរក្សាលោក ហើយដោះណាដែលលោកបានបៅ ^២៨តែទ្រង់មានបន្ទូលតបថា ស៊ូថាដូច្នេះវិញ មានពរហើយ អស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះ‌បន្ទូល ហើយកាន់តាម។

ព្រះគម្ពីរ លូកា ១១:១៤-២៨